Historie van Scouting Brielle in vogelvlucht.
De wortels van Scouting in Brielle dateren uit 1911. In dat jaar wordt de
‘Padvindersvereniging Brielle’ opgericht. Zij heeft als specialiteit het waterwerk en is
alleen voor jongens bedoeld. De troep (zo noemde men in die tijd een groep padvinders)
staat onder leiding van majoor Romein. Samen met enkele kaderleden van het in Brielle
gelegerde Korps Torpedisten nam hij het initiatief om ook in Brielle een troep van de
padvinderij te starten. De padvinderij was toen als jeugdvereniging net nieuw in
Nederland ontstaan en was helemaal naar het Engelse model van Lord Baden Powell
opgezet. De Brielse padvinders zijn met hun troep aangesloten bij de NPO (Nederlandse
Padvinders Organisatie).
De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) heeft een grote impact op de toenmalige
padvinderij. Door het beroep op de weerbare mannen (de mobilisatie) lag de
padvinderij grotendeels stil tijdens de oorlogsjaren. Daarna wordt de draad weer
opgepakt. Ook in Brielle. Weliswaar kwamen de Brielse padvinders in de oorlog nog
steeds bij elkaar, maar door gebrek aan leiding draaide de troep niet volop. Onder
leiding van hopman Moerman zet de troep het werk voort van majoor Romein, van wie
Moerman het padvindersvak heeft geleerd. De Brielse padvinders noemen zich voortaan
'De Watergeuzen' en sluiten zich aan bij de NPV (Nederlandse Padvinders Vereniging).
Dan 1922. Een bijzonder jaar voor Brielle, voor de toenmalige padvinders maar ook voor
de huidige generatie Brielse scouts. Z.K.H. Prins Hendrik brengt in het kader van 1 April
een bezoek aan Brielle. Hij komt dan ook nadrukkelijk voor 'De Watergeuzen'. Prins
Hendrik is namelijk beschermheer van de NPV. Tijdens de festiviteiten overhandigt hij
aan hopman Moerman de NPV-vlag en een eremedaille (welke precies weten we helaas
niet).
Slaan we vervolgens 40 jaar over. Een tijdperk met ook de Tweede Wereldoorlog (1940-
1945) waarin de padvinderij door de Duitse bezetter verboden was. Ook na deze oorlog
is in Brielle opnieuw een start gemaakt met de Padvinderij. Wanneer die start precies
was, weten we (nog) niet. Wellicht omstreeks 1960 want in 1970 wordt met een
wandelmars 10 jaar Scouting in Brielle gevierd.
Het jaar 1962. De NPV-padvinders van Brielle gaan officieel verder onder de naam 'Bas 't
Hart'. De leden heten geen padvinders meer, maar noemen zich zeeverkenners. Ook
onze groep heeft als specialiteit het waterwerk en is dan nog alleen voor jongens
bedoeld want pas vanaf 1989 zijn ook meisjes welkom. In 1962 begint de groep
weliswaar aan een nieuwe toekomst, maar gaat zij verder waar ‘De Watergeuzen’ ooit
gebleven zijn. Bij de installatie van de groep op 23 mei van dat jaar wordt oud-leider
Moerman erelid. En de NPV-vlag en de eremedaille, die vroeger tot ‘De Watergeuzen’
behoorden, worden officieel overgedragen aan schipper Geldof. Vanaf nu verbinden de
scouts hun naam aan schipper Bas ’t Hart (1853-1922). Hij was de laatste schipper van
de Brielse reddingboot.
De Bas ’t Hart is in de jaren 60-70 de enige NPV-groep in Brielle. Maar Brielle kende
toen nog twee scoutinggroepen: Sint Petrus en Catharina. De jongens van de 'Sint
Petrus Groep' behoren niet tot de NPV maar waren aangesloten bij de Katholieke
Verkenners (KV). Ook de meisjes van de 'Catharina Groep' zijn niet aangesloten bij de
NPV, maar behoren of bij de Nederlandse Gidsen (NG) of bij het Nederlandse
Padvindsters Gilde (NPG). Het tijdperk van De Verzuiling was toen dus ook goed
zichtbaar binnen de Scouting.
Ondanks De Verzuiling is de samenwerking tussen de Brielse groepen in die tijd wel erg
groot. Vooral tussen de twee jongensgroepen. Drijvende krachten zijn dan de schippers
Van Mosel (Bas ’t Hart) en Grondelle (Sint Petrus). Leiding wordt onderling uitgewisseld,
veel bijeenkomsten doen de scouts gezamenlijk, het clubhuis wordt gedeeld en ook de
kampen zijn dikwijls met elkaar. Uiterlijk omstreeks 1970 besluiten beide groepen
daarom samen verder te gaan onder de vlag van ‘Bas ’t Hart’. Omstreeks die tijd
verdwijnt ook de meisjesgroep. Waarom is (nog) niet bekend. Bas ’t Hart blijft als
enige groep in Brielle over. Omdat de groep dan nog steeds alleen voor jongens is, blijft
voor de meiden als alternatief de ‘Strandvogels’ in Oostvoorne over.
De intensieve samenwerking tussen lokale padvindersgroepen past bij de tijdsgeest van
die jaren. Ook landelijk doen de vier scoutingorganisaties namelijk veel samen. Dit leidt
uiteindelijk in 1973 tot een fusie op dat niveau: Scouting Nederland ontstaat. Scouting
wil een moderne vereniging zijn. Het ietwat ‘oubollige’ karakter van de Padvinderij
wordt losgelaten. Voortaan heet de padvinderij: Scouting. De leden bij de Bas ’t Hart
zijn allemaal scouts. Afhankelijk van hun leeftijd heten zij welpen (de jongste scouts),
zeeverkenners, matrozen der wilde vaart of loodsen (de oudste scouts).
Eind jaren ’60 wordt er voor de oudste scouts van de scoutinggroepen uit de regio een
gezamenlijke groep opgericht: de Eilandenstam. De leden zijn zowel jongens als
meiden, afkomstig van de diverse scoutinggroepen. Deze loodsenstam is behoorlijk
actief en levert veel ondersteuning aan de (scouting)groepen. In 1973 fuseert deze
loodsenstam met de ‘Bas ’t Hart’. De loodsen worden een onderdeel van de groep en
noemen zich voortaan ‘Insulae-stam’ (Insulae is een ander woord voor Eilanden). Tot
aan 1989 zijn de loodsen overigens de enige gemengde leeftijdsgroep bij de Bas ’t Hart.
In 1986 heeft Brielle er weer een tweede scoutinggroep bij, de ‘Maarten Harpertszoon
Tromp’. Deze groep ontstaat uit de Bas ’t Hart als gevolg van een hoog opgelopen
conflict over de te varen koers. Lange tijd blijken beide groepen goed naast elkaar te
kunnen bestaan. Maar omstreeks 2008 valt het doek voor deze groep vanwege een
tekort aan leiding en leden. Opnieuw is de Bas ’t Hart de enige scoutinggroep in Brielle.
En inmiddels dus een groep voor jongens en meisjes.
Beter Toffer Heftiger
Like ons ook op
