Arjen van Krieken heeft een boek geschreven over Schipper Bas 't Hart. Indien u deze wilt bestellen kunt u een e-mail sturen naar bestuur@basthart.nl.
Onze scoutinggroep is vernoemd naar schipper Bas ’t Hart (1851-1922). Hij was de laatste schipper van de Brielse zeilreddingboot Rotterdamsch Welvaren. De naamsverbintenis met schipper Bas ’t Hart is ons eerbetoon aan de bemanning van de Brielse reddingboot. Deze reddingshelden op zee hebben met hun reddingsacties de naam van Brielle hoog gehouden. Stuk voor stuk zijn het roemruchte redders, die het als een plicht zagen om mensen uit de greep van de zee te redden, ongeacht het gevaar voor eigen leven. En met de wetenschap dat, mocht het eens mis gaan, hun vrouwen en kinderen onverzorgd achterbleven. Moed en doorzettingsvermogen hebben zij zeker getoond. Stoere mannen die hun hele gezin achter lieten om schipbreukelingen op de Maasvlakte te redden. Vaak een strijd op leven en dood tegen de grillige elementen. Een gevecht om het hoofd van hen zelf en van anderen boven water te houden. Schipper Bas ’t Hart staat voor ons symbool voor al die Brielse reddingshelden op zee.
Schipper Bas(tiaan) ’t Hart wordt op 10 april 1851 in Pernis geboren. Hier brengt hij zijn jeugd door. In 1874 trouwt hij met Antje Schalekamp (1852-1942). Een jaar later verhuist hij met zijn gezin naar Brielle. Hier woont hij tot aan 1909, waarna het gezin ’t Hart vertrekt naar Oostvoorne. Op 29 januari 1922 overlijdt hij op 70 jarige leeftijd.
Bas 't Hart is van beroep visser. Hij vist vooral op garnalen, bot en paling. Het vangstgebied is de monding van de Brielse Maas. Bas ’t Hart beschikt over ondernemersbloed, want in Brielle begint hij een kruidenierswinkeltje en later ook een stoffenwinkel. Eenmaal wonende in Oostvoorne begint hij op het strand een eigen bedrijf voor de verhuur van badstoelen, tenten en badkoetsen en opent het gezin een pension. Hij is dan al badmeester bij hotel Ons Genoegen. Dit alles was mogelijk doordat de stoomreddingboot van Hoek van Holland de taak van het Brielse reddingwezen inmiddels grotendeels heeft overgenomen.
Bas ’t Hart neemt in 1884 het commando over van de reddingboot. Hij is dan 33 jaar. Deze functie verricht hij naast zijn andere bezigheden om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Hij zal de laatste schipper zijn van de Brielse reddingboot.
Op het moment dat Bas 't Hart het roer in handen krijgt, verschijnen sombere wolken aan de horizon voor het Brielse reddingwezen. De Nieuwe Waterweg is inmiddels in gebruik genomen. De Brielse Maas wordt steeds slechter bevaarbaar, zowel door ondieper water en de zandbanken die zichzelf verplaatsen als door gebrek aan een sleepboot. De rivier is daardoor zeer verraderlijk. Daarom worden de tochten voor de reddingboot om de Maasmond te bereiken vooral bij ruw weer steeds moeilijker. Vele menselijke tragedies moeten zich op de Maasvlakte hebben afgespeeld. Zeer vaak is de reddingboot uitgevaren. Dan weer voor niets, dan weer met succes.
In 1917 valt het doek voor het Brielse reddingwezen. Het station Brielle werd opgeheven. Reparatiekosten aan de boot waren te hoog om verantwoord te zijn en Brielle lag inmiddels niet meer aan een drukke vaarweg. Bas ’t Hart is op dat moment 33 jaar in dienst bij reddingmaatschappij. Zijn leven als redder in nood geeft hij echter niet op. Op het strand van Oostvoorne lag zijn eigen roeireddingboot Dora namelijk altijd paraat.
Bas ’t Hart heeft vele reddingen op zijn naam staan. Lokaalberoemd zijn die van het Engelse stoomschip Littlebeck vergaan op de Maasvlakte (1884), het Franse barkschip Olivier Madeleine gestrand bij de Prinsenton (1886), de Duitse driemaster Else vergaan op de Maasvlakte (1898), de Belgische stoomtrawler Germaine vergaan op de Westplaat (1903), het Nederlandse raderstoomschip Voorne en Putten II gestrand op de Brielse Maas nabij Den Nol te Zwartewaal (1903) en het Engelse stoomschip Selbey Abbey gestrand op de Hinder Ribben (1911).
Als schipper van de reddingboot weet Bas ’t Hart minstens 70 levens te redden. Voor zijn manmoedige en dappere houding is hij menigmaal onderscheiden. Zo kreeg Bas ‘t Hart een bronzen medaille van de Nederlandse regering, gaf de Franse regering hem een zilveren medaille en werd hij, opnieuw door de Nederlandse regering, onderscheiden tot Broeder in de Orde van de Nederlandsche Leeuw. De reddingsmaatschappij heeft hem de grote zilveren Reddingmedaille toegekend ter gelegenheid van zijn 25 jarig jubileum als schipper.
De daden van schipper Bas ‘t Hart passen geheel bij de schutspatroon van Scouting. Schipper Bas 't Hart lijkt namelijk veel op die dappere Sint Joris die streed met de draak. Oog in oog met moeilijkheden of gevaar, schipper Bas 't Hart ontweek het niet en was er niet bang voor. Hoe woest de zee ook was, hij voer samen met zijn bemanning uit om mensen te redden. Hij deed zijn best en overwon uiteindelijk de hindernis die velen niet durfden te nemen. Dit is precies de manier waarop scouts hun moeilijkheden willen trotseren: dapper zijn, niet opgeven, je best doen en proberen de moeilijkheid te overwinnen! Net als Sint Joris dat deed. En net als schipper Bas 't Hart dat dus deed. De Brielse scouts werden in 1962 opgeroepen om: “moge de zeeverkenners van de groep welke naam zij dragen in hun daden en levenswijze deze naam in ere houden.” Iets wat de huidige generatie scouts nog steeds vol overgave doet!
Onze scoutinggroep is vernoemd naar schipper Bas ’t Hart (1851-1922). Hij was de laatste schipper van de Brielse zeilreddingboot Rotterdamsch Welvaren. De naamsverbintenis met schipper Bas ’t Hart is ons eerbetoon aan de bemanning van de Brielse reddingboot. Deze reddingshelden op zee hebben met hun reddingsacties de naam van Brielle hoog gehouden. Stuk voor stuk zijn het roemruchte redders, die het als een plicht zagen om mensen uit de greep van de zee te redden, ongeacht het gevaar voor eigen leven. En met de wetenschap dat, mocht het eens mis gaan, hun vrouwen en kinderen onverzorgd achterbleven. Moed en doorzettingsvermogen hebben zij zeker getoond. Stoere mannen die hun hele gezin achter lieten om schipbreukelingen op de Maasvlakte te redden. Vaak een strijd op leven en dood tegen de grillige elementen. Een gevecht om het hoofd van hen zelf en van anderen boven water te houden. Schipper Bas ’t Hart staat voor ons symbool voor al die Brielse reddingshelden op zee.
Schipper Bas(tiaan) ’t Hart wordt op 10 april 1851 in Pernis geboren. Hier brengt hij zijn jeugd door. In 1874 trouwt hij met Antje Schalekamp (1852-1942). Een jaar later verhuist hij met zijn gezin naar Brielle. Hier woont hij tot aan 1909, waarna het gezin ’t Hart vertrekt naar Oostvoorne. Op 29 januari 1922 overlijdt hij op 70 jarige leeftijd.
Bas 't Hart is van beroep visser. Hij vist vooral op garnalen, bot en paling. Het vangstgebied is de monding van de Brielse Maas. Bas ’t Hart beschikt over ondernemersbloed, want in Brielle begint hij een kruidenierswinkeltje en later ook een stoffenwinkel. Eenmaal wonende in Oostvoorne begint hij op het strand een eigen bedrijf voor de verhuur van badstoelen, tenten en badkoetsen en opent het gezin een pension. Hij is dan al badmeester bij hotel Ons Genoegen. Dit alles was mogelijk doordat de stoomreddingboot van Hoek van Holland de taak van het Brielse reddingwezen inmiddels grotendeels heeft overgenomen.
Bas ’t Hart neemt in 1884 het commando over van de reddingboot. Hij is dan 33 jaar. Deze functie verricht hij naast zijn andere bezigheden om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Hij zal de laatste schipper zijn van de Brielse reddingboot.
Op het moment dat Bas 't Hart het roer in handen krijgt, verschijnen sombere wolken aan de horizon voor het Brielse reddingwezen. De Nieuwe Waterweg is inmiddels in gebruik genomen. De Brielse Maas wordt steeds slechter bevaarbaar, zowel door ondieper water en de zandbanken die zichzelf verplaatsen als door gebrek aan een sleepboot. De rivier is daardoor zeer verraderlijk. Daarom worden de tochten voor de reddingboot om de Maasmond te bereiken vooral bij ruw weer steeds moeilijker. Vele menselijke tragedies moeten zich op de Maasvlakte hebben afgespeeld. Zeer vaak is de reddingboot uitgevaren. Dan weer voor niets, dan weer met succes.
In 1917 valt het doek voor het Brielse reddingwezen. Het station Brielle werd opgeheven. Reparatiekosten aan de boot waren te hoog om verantwoord te zijn en Brielle lag inmiddels niet meer aan een drukke vaarweg. Bas ’t Hart is op dat moment 33 jaar in dienst bij reddingmaatschappij. Zijn leven als redder in nood geeft hij echter niet op. Op het strand van Oostvoorne lag zijn eigen roeireddingboot Dora namelijk altijd paraat.
Bas ’t Hart heeft vele reddingen op zijn naam staan. Lokaalberoemd zijn die van het Engelse stoomschip Littlebeck vergaan op de Maasvlakte (1884), het Franse barkschip Olivier Madeleine gestrand bij de Prinsenton (1886), de Duitse driemaster Else vergaan op de Maasvlakte (1898), de Belgische stoomtrawler Germaine vergaan op de Westplaat (1903), het Nederlandse raderstoomschip Voorne en Putten II gestrand op de Brielse Maas nabij Den Nol te Zwartewaal (1903) en het Engelse stoomschip Selbey Abbey gestrand op de Hinder Ribben (1911).
Als schipper van de reddingboot weet Bas ’t Hart minstens 70 levens te redden. Voor zijn manmoedige en dappere houding is hij menigmaal onderscheiden. Zo kreeg Bas ‘t Hart een bronzen medaille van de Nederlandse regering, gaf de Franse regering hem een zilveren medaille en werd hij, opnieuw door de Nederlandse regering, onderscheiden tot Broeder in de Orde van de Nederlandsche Leeuw. De reddingsmaatschappij heeft hem de grote zilveren Reddingmedaille toegekend ter gelegenheid van zijn 25 jarig jubileum als schipper.
De daden van schipper Bas ‘t Hart passen geheel bij de schutspatroon van Scouting. Schipper Bas 't Hart lijkt namelijk veel op die dappere Sint Joris die streed met de draak. Oog in oog met moeilijkheden of gevaar, schipper Bas 't Hart ontweek het niet en was er niet bang voor. Hoe woest de zee ook was, hij voer samen met zijn bemanning uit om mensen te redden. Hij deed zijn best en overwon uiteindelijk de hindernis die velen niet durfden te nemen. Dit is precies de manier waarop scouts hun moeilijkheden willen trotseren: dapper zijn, niet opgeven, je best doen en proberen de moeilijkheid te overwinnen! Net als Sint Joris dat deed. En net als schipper Bas 't Hart dat dus deed. De Brielse scouts werden in 1962 opgeroepen om: “moge de zeeverkenners van de groep welke naam zij dragen in hun daden en levenswijze deze naam in ere houden.” Iets wat de huidige generatie scouts nog steeds vol overgave doet!
Beter Toffer Heftiger
Like ons ook op
